dinsdag 12 december 2017

FNV: op weg naar een 'zoek-het-zelf-maar-uit' bond? (verbeterde versie 13/12)

...nee, dat zie ik nog niet gebeuren. Toch viel ik zondag  bijkans van mijn stoel bij de uitspraken  van een FNV-woordvoerder over het winterweer.
De NOS vraagt: 'Is slecht weer een geldige reden om niet naar je werk te gaan?'
Het "vakbondsantwoord" is: nee.
Toelichting van de woordvoerder:" Als werknemer moet je altijd proberen om naar je werk te gaan. Het woon-werkverkeer is de eigen verantwoordelijkheid van de werknemer. Maar lukt dat echt niet vanwege overmacht, bijvoorbeeld door een weeralarm, dan kun je met je leidinggevende overleggen over de mogelijkheid om thuis te werken…"

Het artikel vervolgt: het is en blijft je eigen verantwoordelijkheid om op het werk te komen. Alleen als de werkgever uit zichzelf laat weten dat je kunt thuisblijven, kost je dat geen snipperdag. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren als er code rood wordt afgegeven door het KNMI, maar dat is geen verplichting. De onderstrepingen zijn van mij.
Zoals gezegd: ik viel bijna van mijn stoel...Waarom?


Fundament van de vakbeweging: samen sta je sterk

De FNV draagt hier uitsluitend een individuele 'oplossing' aan: als individu met de werkgever overleggen. Het is namelijk je 'eigen (individuele) verantwoordelijkheid'.
Wat is daar mis mee? Heel eenvoudig:  'eigen verantwoordelijkheid' is in dit geval vaagtaal voor 'zoek-het-zelf-maar-uit. Het botst met het eerste doel van een vakbond: 'samen sta je sterk'.
Doorgeschoten fixatie op het individu houdt heel wat oplossingen buiten beeld. Oplossingen waarvoor je samen met je collega's aan de bak moet, zo mogelijk gesteund door ondernemingsraad en vakbond.
Dan komen heel andere mogelijkheden binnen bereik.

Zo kan het ook…


Ideaal is: problemen zoals sneeuw, maar ook storm vooraf met collega's, ondernemingsraad, vakbond bespreken, en dat omzetten in afspraken met de werkgever. Maar dat lukt niet altijd. Zorg dan in elk geval dat je daarna niet wacht op het volgende weeralarm.
Dus: maak spoedig goede, voor iedereen geldende, afspraken met de werkgever.
Je moet er, samen, wél wat voor doen…maar dan heb je ook wat.  


Zoals:
  • een 'hoe te handelen'-lijstje bij code oranje of rood.  De (on)mogelijkheden worden mee bepaald door het soort werk of het soort bedrijf of instelling waar je werkt. Thuiswerken ligt voor de hand, maar is niet altijd mogelijkl. Onderwijsinstellingen kunnen besluiten niet open te gaan, of alleen opvang te regelen. In een volcontinubedrijf is dat allemaal ondoenlijk, maar daar zijn andere mogelijkheden. Alle kans dat er in 'calamiteitenplannen' al rekening mee is gehouden…
  • een 'verletregeling', zodat bij overmachtsituaties, en code rood is overmacht, de kosten niet eenzijdig door de werknemer worden gedragen.  Snipperdagen zijn óók loon!
  • aanvullende maatregelen, bijvoorbeeld niet  op straat worden gezet 'omdat het kantoor om 20 uur dicht gaat'.

Je kunt niet alles vooraf regelen. Dat moet je ook niet willen, dat is de bureaucratische dood in de pot.  Maar samen met collega's, OR en vakbonden  afspraken maken met de werkgever,  voorkomt dat je in je eentje met 'de baas' in discussie moet. Bij goede afspraken ben je niet meer afhankelijk van zijn of haar goede wil, en evenmin van de speelruimte die je leidinggevende zelf krijgt van zijn/ haar baas of  bazin.


Zoek het zelf maar uit?


Terug naar de FNV-woordvoerder. In het verlengde van het doorgeschoten 'ik'-denken ligt de tot tweemaal toe gebruikte term 'eigen verantwoordelijkheid'. Vrij vertaald: zoek-het-zelf-maar-uit. 
Dat is géén vakbondsbeleid. Maar de stap van een eenzijdige focus op het individu-in-zijn-eentje naar het neoliberale mantra 'eigen verantwoordelijkheid'  is niet zo'n grote. En die 'over-focus' bestáát in de FNV.
Wanneer werknemers afhankelijk zijn van de welwillendheid, de besluiten en soms willekeur van hogerhand (de meesten dus) , blijft het vakbondsuitgangspunt 'Samen sta je sterk' onmisbaar.
Het is de 'eigen verantwoordelijkheid'  van de FNV om aan dit uitgangspunt concreet invulling te geven. Oók bij woon-werkverkeer in winterse omstandigheden…

maandag 11 december 2017

OV in de stad: valse start voor Keolis in Almere?

Zondag 10 december 2017…Op de Almeerse stadsbus maakt het Connexxion-groen plaats voor Keolis-blauw.  Veel cosmetische veranderingen: lijn 4 wordt M4. Met de fraaie naam 'Muziekmetro'. En lijn 1 is nu M1, de Havenmetro. De stadsdienst heet niet meer 'Maxx', maar 'AllGo'. De afdeling marketing van Keolis heeft er vast een hoop werk aan gehad!

Sneeuw en ijs: gemiste kans!

Zondag 10 december 2017. Code oranje: sneeuw. Ruim vooraf bekend, dus het OV kán zich voorbereiden. Voor Keolis: een gouden kans om te bewijzen wat je waard bent.
Almere is namelijk de stad van de vrije busbanen. Die kun je met enkele goed geplande strooiwagens en sneeuwschuivers aardig sneeuw- en ijsvrij houden.
Maar die busbanen blijken zondag net zo glibberig als de openbare weg.  En dus is ook in Almere de busdienst flink ontregeld.

Informatievoorziening: wat is dat?

In de 'goede oude Connexxion-tijd'  gaf de elektronica op de halte redelijk nauwkeurig  de komst van je bus aan. Inclusief vertragingen.
Zondag 10 december 2017 niet. Op alle haltedisplays: fantasie-bustijden. Ze verschijnen en verdwijnen, maar zelden is er de bus. Keolis meldt een technische storing, twee dagen lang. Met een rare boodschap: 'er wordt door het systeem ten onrechte gemeld dat ritten vervallen' . Niet één keer heb ik de term 'vervallen' op het systeem  gezien. 
Des te meer in de realiteit van die dag.
Géén incidentje, vrees ik. Voorbeeldje. Amersfoort, Stationsplein. Een grijze zondag (geen sneeuw of ijs). Stadsdienst ook door Keolis. En een nét zo belabberd elektronisch informatiesysteem als in Almere. Geen mens of loket om je te woord te staan…en de chauffeurs weten het ook niet.

Sociale Veiligheid: half werk      

Almere heeft het onveiligste OV van Nederland.  Daar gaan we dus in de nieuwe concessie wat aan doen??
Zowaar een plusje:  je kunt niet meer met contant geld betalen, overvallers moeten hun heil elders zoeken. Het levert wél boze reizigers op...
Maar dan de min. Agressie en zwartrijden, dat zijn twee broertjes. Almere heeft een 'open instapsysteem': je mag door elke deur naar binnen. Gevolg: ik zie op sommige haltes 50% of meer van de reizigers zwart in- en uitstappen. De chauffeur bemoeit er zich niet mee. Logisch: te groot agressie-risico. Is het raar dat Connexxion verlies maakte op deze concessie?
Zondag 10 december 2017 blijkt: het open-instapsysteem blijft in de Almeerse bus…dus óók deze bron van sociale onveiligheid.    

De bus zelf ….gewoon een rottig ontwerp

Zondag 10 december 2017. We maken kennis met de splinternieuwe bussen van fabrikant M.A.N. Eenmaal positief: de bus is beter geschikt  voor rolstoelgebruikers.

En driemaal negatief:
1. de 'stop'-knoppen zijn geel geworden (ze waren rood). Leuk voor de huisstijl, maar slecht te vinden. Het  zijn er bovendien maar een handjevol. Vooral vlak bij de uitgang. Gevolg: ruim voor de halte moet je uit je stoel, naar 'de' knop. Meer valgevaar...dus onveilig.



De nieuwe M.A.N. Voor (a), (b) en (c) zie de tekst. De bus op de foto heeft géén extra rolstoelruimte.

2. 
Zijn dit stadsbussen? Die zijn ook in 
Almere vaak overvol. Maar van de 14 meter buslengte is alleen de voorste helft 'stadsbus'. Achterin: tweemaal twee zitplaatsen (a), net een streekbus. Een ultra-smal gangpad (b), ook door de 'opstapjes' aan weerszijden (door wielbakken en zo). Passeren niet mogelijk.  Ik voorspel conflicten tussen  rolstoelgebruikers en andere spitsreizigers. Bovendien…
3. …is de achterste uitgang omsloten door trappen en opstapjes (c). Dus géén fatsoenlijk in- en uitstapplatform.  

Krap, onhandig…gewoon een rottig ontworpen bus. Zoals veel lagevloer bussen.
Met een opstap over de volle breedte, halverwege de bus heb je een vlakke vloer achterin. En met 2 stoelen rechts en 1 links heb je heel veel ruimte voor staande en elkaar passerende passagiers. 

Keolis kondigt op zijn website 'een kwalitatief hoogwaardige stadsdienst ' in Almere aan. De start is er (nog) niet naar…